Friday, October 30, 2009

گذار از اقتدارگرایی به دموکراسی 1

عقده گشایی، آفت جنبش های سبز

ماه هاست زندگی من و ما شده یک جنبش، جنبشی برای ایران، فقط برای ایران و ایرانی
اکنون بعد از این ماه ها بد نیست به خودمون هم نگاهی کنیم
4 ماه و اندیست ما، تک تکمون، به انواع و اقسام حالات برای عقایدمون گام هایی برداشتیم، گامهایی بلند، 4 ماه و اندی که ما، بهتره در مورده خودم بگم، من، انقدر غرق در بحث با تندروهای اقتدارگرا شدم که فراموش کردم نگاهی هم به خودمون بندازم، نگاهی به خودمون که جدال با تندروها چه به روزمون میاره
ما سرکوب شدیم و هر سرکوبی مقدمه ی یک تندروی خواهد بود،
اما ما سبزیم، سبز شدیم که "بت شکن باشیم و شیشه شکن نباشیم"
سبز شدیم، نه برای قهرمان پروری، نه برای عقده گشایی، برای ایران
گویی این کلمه ی ایران همه ی منظور من رو می رسونه، می رسونه که ما خواستار کشتن ایرانی نیستیم، می رسونه که ما خواستار رنج کشیدن بسیجی ها هم نیستیم، خواستار انتقام، خواستار کینه و عداوت، خواستار توهین به عقاید دیگران نیستیم،
ما محقیم، ما محقیم که بگیم بهمون توهین شده، اما محق نخواهیم بود روزی که از ما بپرسند چرا توهین کردی، چرا زدی، چرا اعتقادات طرفت رو خورد کردی
از تک تک ماهایی که توی گروه های اجتماعی مجازی به سر تا پای اعتقادات و باورهای مذهبی دیگران توهین کردیم، از تک تک ماهایی که تند رفتیم یا کند، از تک تک ماهایی که تهمت زدیم و توهین کردیم، از تک تک ماهایی که از اصول اخلاقیمون عدول کردیم، از تک تک ماها
چیزی بیشتر از یک انقلابی 57 درنمیاد، یک انقلابی پر از کینه، یک انقلابی قاتل، با دستانی اغشته به خون، خون رگ های مردم، یا خون افکار مردم
ما محقیم، اما محق بودن ما برامون این حق رو ایجاب نمی کنه که دیگران رو تخطئه و نابود کنیم
دوست ندارم زیاد حرف بزنم، به یک دلیل، که یکی وقت کنه و بخونتش، که سرسری ازش رد نشیم، که یه جورایی به خودمون نگاه کنیم،
اقتدارگرایی میره، همه ی ما در این به یقین رسیدیم که میره، اما تو دیر و زودش دل نگرانیم
اقتدارگرایی میره و چیزی که میمونه بنیانیست که اکنون ما میذاریم
بنیان بگذاریم، بنیان انقلاب 57 با "مرگ بر" ریخته شد
عاقبت مرگش دامان خود انقلابی ها رو هم گرفت
بنیان بگذاریم، اما شما رو به "ایران" قسمتون میدم، که باور مشترک تک تک ماست، این بنیان رو با ریختن خون اعتقادات مردم، با توهین به باورهای مردم نگذاریم
بنیانی بگذاریم که مانند انقلاب 57 انقلابی ها رو از زیر لوای انقلاب فراری نده
بنیانی بگذاریم که سبز باشه
برای ایران
و اما نوشتم و زیاد هم نوشتم،
راستش
این نوشته، اولش یک "تویت"* بیش نبود و وقتی جا نشد، شد یک پست،
بنیان نوشته ی من، یک تویت، تویت زیر بود:

نباید اجازه بدیم آفت تندروی به جان جنبش بیفته، نباید اجازه بدیم جنبش ما مأمنی برای عقده گشایی هایی بر علیه دین و اشخاص و ... بشه، ما سبزیم، چون ایرانی هستیم، چون حلقه ی پیوست ما اسمش منافع ملیه و بس، هم پیمان شدیم که جلوی تهمت و افترا رو بگیریم، نه اینکه از یه ور دیگه افزایشش بدیم، هم پیمان شدیم که جلوی اهانت رو بگیریم، نه اینکه سر گره عقده های خودمون رو با توهین به دیگران شل کنیم

*
twitter,twit

No comments:

Post a Comment